fot. M.Miśkiewicz

W ostatniej Gazecie Wyborczej Turystyka w cyklu Pamiątka z Wakacji ukazał się ciekawy felieton Magdaleny Miśkiewicz Lustro.

(…)”podczas kilkudniowego pobyu odwiedzamy m.in.palace El Badi i de la Bahia oraz Medrese Ben Jousefa, jednak największąradość sprawia nam wędrówka po polątaninie suków. Handlarze z tysięcy stoisk i sklepików zachęcają do zakupu wszelakich towarów, od drogich dywanów i wyrobów ze skóry, przez wyjątkową ceramikę, po najbardziej nieprzydatne przedmioty.”(…)

Miśkiewicz M.,(2009)  GW Turystyka cykl Pamiątka z Wakacji “Lustro”

Wielość kolorów, różnorodność wzorów i materiałów powoduje, że wpadamy w trans.

Prowadzić może do radości kupowania ale też ekstatycznego zagubienia się wśród straganów i… niepokój.

Na szczęście nie bedzie to długotrwałe tajemnicze zniknięcie gdyż KAŻDY zagubić sie TAM powinien w tym cały smak.

Marrakesz jest miastem wyzywającym na pojedynek naszą orientację w terenie.

W lustrze “lustrzanki” Maciala (www.molsar.com) Marrakesz pozwalał odbić tysiące twarzy, domów, zwierząt…

Koniec końców miasto pozwala dotrzec do Kotoubii – drogowskazu wędrowca.

Może drobiazgi zdobyte w drodze pozwolą sennie dotrwać do Wiosny…

Oto wycinek z gazety, w którym MarokoArt zostało wyróżnione jako HIT Elle Deco!

Sklep z interesującymi przedmiotami…

To Miłe. Dziękuję.

Dorota

Jacol z przejęciem wyczekuje każdego transportu, każdej przesyłki z Maroka. Z cierpliwoscia niepodobna do cierpliwości 3-letniego dziecka, jedzie zawsze na Cargo… Obserwuje “samoPloty” , ujmuje Panie celniczki swym czarującym niewinnym uśmiechem. Ach ten Jacek – Orientu Czarodziej.

Lilka jest boginią przymierzalni! Mając 11 miesięcy wędrowała z marokańskim naszyjnikiem na szyi, sama go założyła! Bomba, Kokieta mruży oczy, robi wyrafinowaną minę.

Bardzo różnią się te nasze dzieciaki. Jacek mówił wcześniej niż Lilka. I zaczął od Ostrego słowa “RoweRRR” co budziło podziw i zdumienie. Jak tak malutki chłopczyk wymawia drrrrgające “R”?

Lilka mówi pare słów, ulubione to Lelo – co znaczy i Lelek i Lelon zarazem – nasz pies i kot….a teras doszła “zaba”.

Zastanawiałam sie kiedyś nad tym dlaczego właściwie dałam jej imię Lila…bo w tej sytuacji, spiesząc sie wypowiadam kłopotliwy mix imion zwierząt i Lilki: “Lela choć już…” albo “Lilek nie rób tak…”, “Lelonko mama cie strasznie kocha…”

Musze jeszcze powiedzieć Wam o Jacka wierszowankach. Pewnego wieczoru kiedy Jac był usypiany przez Mataja, mój mąż usłyszał ciekawą, choć bardzo krótka historyjkę – rymowankę.

“Tato, kiedy was nie było to przyszedł do mnie taki zwierz co mówił WIESZ…”

Bardzo często Jacek używa także “Maroko – moje oko”…

Tata mówiąc do Jacka, ze go tak straaasznie kocha usłyszał od synka “Wiem”, na to tata “a skąd wiesz”? Jacek: “z pewności”……..

Lilka narysowała kwiatek i mówiąc “tlala”, po czym schyliła sie i go pocałowała. Taka jest.

Oboje Uwielbiają ostatnią płytę Małego WuWu, na której dzieciaki śpiewają wiersze ks. Jana Twardowskiego. Muzyka jest trochę klezmerska, skoczna, a czasem rzewna nuta gdzieś dźwięknie. Ale przede wszystkim wpada w ucho dzieciakom, które przy niej natychmiast skaczą.

Jeden z moich ulubionych fragmentów to ten o św. Mikołaju, który ma prezenty dla wszystkich, także “(…) dla tego co rozmyślał od pacierza do pacierza, aż mu zjedli chleb z talerza(…)”.

Uściski… cdn